Mijn kleinste meid heeft een uitdaging. Net als haar moeder. Chaos is zij heel goed in. Maar uiteindelijk wil ook zij wel graag dat haar kamer netjes is, een nieuw behangetje op de muur (die van grote zus zit er nog op) en kleurtjes die passen bij haar net geverfde unicorn haar.
Paarse, roze, blauwe, groene en turqoise plukken in haar haar. Gewoon, omdat het kan. En het past bij haar. Net als de glitterbroek waarvan iemand in de winkel zei, dat is eigenlijk een kerstbroek, maar zij kan het hebben. Precies. En waarom? Omdat zij zo heerlijk zichzelf durft te zijn.
Dat was niet altijd zo. Pas recent zijn we met onze twins van basisschool veranderd. En als je dan ziet wat dat teweeg brengt. Ontspannen, lachende koppies mee uit school om te beginnen. En raar? Hoezo raar, iedereen heeft wel iets geks. Hoef je geen ADHD voor te hebben hier hoor. Wil je een wiebelkussen? Pak maar. Wat voor jou werkt, werken wij aan mee. (ik vermoed wel tot op zekere hoogte)
De kleine meid heeft een zware maand achter de rug. Al die dingen om te onthouden, te regelen en o jee, als ze nou maar sushi lekker vinden voor het kerstdiner. Tranen met tuiten. Mam, wil jij wel even een gedachten tekening met mij maken? Even opschrijven wat er allemaal in mijn hoofd zit? Dat hielp de vorige keer zo goed. Tuurlijk lieverd. Dat helpt mama ook.
Vandaag was het de hoogste tijd om haar kamer op te ruimen. De volgende keer beloof ik een voor en na foto. Het was zo’n chaos dat we er niet meer konden lopen. Na diverse logeerpartijtjes van haar broer lag ook zijn halve inboedel op haar vloer. De badkamer is afgewerkt voor een groot deel, mama zet even wat dingen op haar kamer. Dus niet eens allemaal haar chaos. En toen was het daar. De uitspraak, mama, wat fijn om het samen te doen. Jij hebt altijd zulke goede tips, dat helpt me erg met uitzoeken, dankjewel daarvoor. Met een dikke knuffel. Morgen de laatste loodjes, want zo ver hebben we het laten oplopen. Ook bij mij is niet alles perfect 😉
