Verhaal uit eigen boek
Allereerst een persoonlijk verhaal. Mijn partner en ik kennen elkaar al een heel tijdje, vanaf mijn veertiende. Na onze kalverliefde hebben we elkaar een aantal jaren uit het oog verloren maar inmiddels zijn we weer bij elkaar. Nu een jaar of vijftien.
Beroepschaoot
Ondanks dat wij allebei heel gelukkig zijn met onze grote jeugdliefdes (althans, daar ga ik voor het gemak vanuit) hebben wij uiteraard ook onze ups en downs. Voordat ik wist dat ik een “beroepschaoot” was helemaal. Het zit namelijk zo…
Ondernemend
Mijn man heeft een eigen klusbedrijf. En heeft een volle agenda. Redelijk ouderwets komen de meeste zorg- en regeltaken op mijn bord. Maar dat geeft niet. Daar hebben we samen voor gekozen en dat is prima. Ware het niet dat ik zelf ook nogal ondernemend ben aangelegd.
Enthousiast!
Wat wil zeggen dat ik redelijk enthousiast veel dingen aangrijp om te doen die ik he-le-maal geweldig vind. Gecombineerd met huishoudelijk ontwijkend gedrag resulteert dat nog wel eens in vervelende toestanden. Voor hem. Ik had daar nooit zo’n last van. Maar mijn omgeving kennelijk wel. En als ik er wel last van kreeg werd ik zelfs helemaal onzeker en voelde me zó niet tof.
Huh? Bovenverdieping?
Een voorbeeld uit onze relatie is dat als ik wakker word, me klaar heb gemaakt voor de dag en ik naar beneden loop, de bovenverdieping niet meer bestaat. Als ik de badkamer wil schoonmaken, boven wil opruimen of stofzuigen moet ik het echt in mijn agenda zetten. Wat er op een gegeven moment wel gebeurde, is dat ik de opgevouwen, gestreken schone was (al begrijp ik om me heen dat steeds minder mensen strijken doe ik het nog wel) naar boven bracht. En dan voor iedereen zijn eigen stapeltje uitsorteerde op ons bed om vervolgens te verdelen over de kasten.
Klinkt goed hè? Maar helaas, als ik de was naar boven bracht was het meestal net tijd voor… het ophalen van de kids van school, boodschappen doen voordat zij thuis waren, want boodschappen doen met een jonge tweeling was voor mij een hele uitdaging.
Onzeker
Met het gevolg dat als wij dan wilden gaan slapen, het bed nog vol lag met de keurige stapeltjes met was. Waarop mijn man zich zo kon ergeren dat het de kast niet had gehaald dat hij één kant van het dekbed optilde en zo de hele was van het bed afgooide. Boos, verdrietig, onbegrepen, onzeker, maakte me dat, want ik deed het niet goed genoeg maar ik deed toch zo mijn best.
Nadat duidelijk werd dat ik het echt niet expres deed, het geen luiheid was, het geen onwil was maar gewoon opging in de waan van de dag, mijn waan van de dag dus niet die van hem en ja, in mijn geval heeft dat ook nog een klein beetje met add te maken, wat geen excuus is maar af en toe knap lastig kan zijn, hebben we een goed gesprek gehad hierover. En langzaam aan kwam er meer begrip. Niet alleen van hem. Toen hij mij uitlegde hoe vervelend hij het vond begreep ik het beter waarom. En andersom.
Structuur in het gezin
Ook voor de kids is het soms lastig geweest. Ik vond structuur moeilijk om aan te brengen in ons gezin. Nou was de situatie daar ook naar en ik vraag me wel eens af, ach, ik weet eigenlijk zeker dat je geen add of adhd of wat voor stempel dan ook hoeft te hebben om af en toe tegen chaos aan te lopen. Maar het is me uiteindelijk aardig gelukt. Nog steeds niet vlekkeloos, maar hé, de kids lopen er fris en fruitig bij, hebben over het algemeen hun spullen voor elkaar én we zitten elke avond om 18.00 lekker met zijn allen aan tafel.
Structuur in werk
Vervolgens dan de relaties op mijn werk. Vanaf september werk ik opnieuw in mijn favoriete loondienstbaan, als drogisterijmedewerker. 24 uur in de week. Goed te doen zou je denken, maar daarnaast een praktijk opzetten en een HBO opleiding doen die wel wat van je vraagt blijkt een onmogelijke combinatie.
Afgeleid
Ik vergeet dingen, maak dingen niet af omdat ik wederom weer alles goed wil doen. Voor mij was het de druppel toen ik vergat de kluis goed af te sluiten op mijn werk. Sterker nog, ik was afgeleid na het geldtransport en liet de deur van de kluis op een kier staan met de sleutel er nog in. Nou weet ik niet exact wat mijn collega’s daarvan vonden, maar dat durf ik wel een klein beetje voor ze in te vullen. Dat kan natuurlijk niet.
Kiezen voor jezelf is zo fijn!
Gelukkig heb ik redelijk snel de keuze durven maken om dan weer terug te vallen op mijn oude freelance job en door de flexibiliteit die dat met zich meebrengt me weer kan focussen op mijn praktijk. Met hier en daar een dag in de winkel, want gek genoeg (ook ik twijfel wel eens aan mezelf) wilden ze me ook niet kwijt. Hoe tof is dat!
Een kleine greep uit mijn chaotische ervaringen, maar dat maakt wel dat ik zelf steeds meer begrip heb voor de mensen om mij heen die last hebben van een chaootje zoals ik. Nou ja, last. Het is niet altijd heel eenvoudig.
Chaos en vriendschappen
Ook vrienden kunnen wel eens tegen een chaoot aanlopen. Afspraken die worden vergeten, dubbele afspraken gemaakt, op verschillende plekken zijn op de juiste tijd huh?? We zouden toch daarheen? Of je gaat je als chaoot schamen voor de eeuwige rommel waar je maar niet doorheen lijkt te komen en niet weet waar het begin is van een betere leefomgeving voor jezelf, laat staan voor visite. Je kan hierdoor zelfs in een isolement terecht komen. Zonde, en ook helemaal niet nodig.
Klaar met de chaos?
Ben jij ook helemaal klaar met jouw chaos? Blijf dan vooral lekker meelezen, of maak een afspraak om gratis kennis te maken. In mijn agenda vind je laagdrempelige momenten om al tips en trics te kunnen ophalen die je echt enorm kunnen helpen.
Ondertussen, wees een beetje lief voor jezelf…